Majestatycznie górujący nad Lizboną Castelo de São Jorge to jedna z najwspanialszych atrakcji turystycznych tego miasta.
Zamek ten nierozerwalnie łączy się z wczesną historią stolicy Portugalii. Przetrwał groźne oblężenia Kastylijczyków, a do tego był świadkiem zwycięstwa Wizygotów nad Rzymianami, krwawych konfliktów między Arabami i chrześcijanami oraz rozwoju Portugalii jako narodu żeglarzy.

Ta ciekawa i burzliwa historia do dziś odbija się w architekturze zamku. Znajdziemy tu obronne fortyfikacje, średniowieczne komnaty królewskie i wspaniałe widoki na morze, które zainspirowały odkrywcze podróże portugalskich króli.

Castelo de São Jorge to prawdziwie fascynująca atrakcja turystyczna, co zawdzięczamy między innymi generalnej renowacji, która odbyła się w latach 40. XX wieku. W ramach tego projektu całkowicie odnowiono obwarowania i udekorowano wieże strażnicze, a na dziedzińcach wybudowano spokojne ogrody. Chociaż nie wszystkie elementy odbudowy zamku są zgodne z historią, zwiedzanie zamku stało się o wiele przyjemniejsze i ciekawsze.
Powiązane artykuły: Dzielnica Alfama – Wprowadzenie do Lizbony

• 200 p.n.e. – Wybudowanie zamku przez Rzymian.
• 480-714 r. – Panowanie Wizygotów nad Portugalią; zamek pełni funkcję ważnej twierdzy.
• 714-1147 r. – Era Maurów północnoafrykańskich, którzy umacniają zamek.
• 1147 r. – Przejęcie zamku przez krzyżowców po 4-miesięcznym oblężeniu Alfonsa Henryka.
• 1256 r. – Przeniesienie stolicy Portugalii z Coimbry do Lizbony; Castelo de São Jorge staje się ośrodkiem władzy.
• 1305 r. – Budowa Paço da Alcáçova (Królewskiego Pałacu).
• 1373 r. – Nieudane oblężenie Kastylijczyków (Hiszpanii).
• 1498 r. – Po odkryciu drogi morskiej do Indii, Vasco da Gama odwiedza na zamku króla Manuela.
• 1522 r. – Przeniesienie królewskiego dworu do Paço da Ribeira.
• 1531 r. – Trzęsienie ziemi powoduje poważne uszkodzenia zamku.
• Późny XVI wiek – Zamek traci swój status; mieści się w nim arsenał i więzienie.
• 1755 r. – Całkowite zniszczenie zamku przez trzęsienie ziemi; ponieważ zamek utracił swój status, nikt nie podejmuje się jego odbudowy.
• 1938 -1944 r. – Generalna renowacja zamku pod rządami Salazara.

Muzeum wystawiające artefakty znalezione w zamku

Jeśli ta cena jest dla Ciebie zbyt wysoka (albo kolejka do zamku jest zbyt długa), możesz zamiast tego zobaczyć Arco do Castelo, pomnik św. Grzegorza i Santa Cruz do Castelo — znajdują się one poza zamkiem, a ich zwiedzanie jest darmowe.
Porada od miejscowych: Nie przegap pięknych uliczek skrywających się za zewnętrznymi murami zamku, dookoła Rua de Santa Cruz do Castelo.

Jednym z najlepszych sposobów na zwiedzenie Lizbony i poznanie innych turystów jest dołączenie do zorganizowanej wycieczki. Przez ostatnie 6 lat współpracowaliśmy z Getyourguide.com, a ich najlepsze wycieczki po Lizbonie to m.in.:

W lecie zamek przedłuża godziny otwarcia i można go zwiedzać od 9:00 do 21:00 (marzec-październik), a poza sezonem między 9:00 a 18:00 (listopad-luty). Ostatnie wejście odbywa się 30 minut przed zamknięciem.

Historia Martima Moniza to legenda głęboko zakorzeniona w Portugalskiej kulturze.
Martim Moniz był jednym z portugalskich rycerzy biorących udział w 4-miesięcznym oblężeniu zamku w Lizbonie w 1147 roku. Podczas ataku na zamek Martim spostrzegł otwartą boczną bramę, pobiegł więc do niej i wcisnął się między wrota, powstrzymując Maurów przed ich zamknięciem.

Ten heroiczny czyn umożliwił chrześcijańskim krzyżowcom podbicie zamku, kończąc oblężenie. Martim Moniz został zmiażdżony na śmierć, ale jego bohaterstwo przeszło do legendy.

Brama Martima Moniza istnieje do dziś i można ją znaleźć na północnym krańcu zamku. Tuż za nią znajduje się plac, nazwany imieniem rycerza.

W Nucleo Museologico znajdziemy ogromny rysunek przedstawiający Lizbonę przed trzęsieniem ziemi z 1755 roku. To naprawdę intrygujący historycznie obraz, przedstawiający katedrę Se i jej wieżę, mury miejskie ciągnące się wzdłuż rzeki oraz początki budowy zamku na wzgórzu.

Torre de Ulisses to tzw. camera obscura, a znajdująca się w niej ciemnia zapewnia 360-stopniową panoramę Lizbony. Peryskopowa soczewka aparatu została umieszczona w najwyższym punkcie zamku, a widoki, które przedstawia, są naprawdę niesamowite. Torre de Ulisses aż do XVI wieku służyła za przechowalnię wszystkich archiwów i dokumentów Portugalii i znana była pod nazwą Torre do Tombo (Wieża Upadku), ponieważ uginała się pod ilością składowanych w niej materiałów.

W skład zamku wchodzi 10 wież oraz dwa centralne dziedzińce, odgrodzone murem obronnym. Większość wieży i blanek została odnowiona lub całkowicie odbudowana w latach 40. XX wieku. Na środkowym dziedzińcu znajduje się brama zdrajcy, niczym niewyróżniające się drzwi, które w rzeczywistości skrywały przejście prowadzące dookoła fortyfikacji i pozwalające posłańcom lub dezerterom na ucieczkę. Na dziedzińcu znajduje się także studnia, która zapewniała zamkowi stałe źródło wody.

Południowe wejście do zamku, prowadzące po kamiennym moście, nie było nigdy częścią oryginalnej bramy wjazdowej i zostało wyryte w kamiennych murach po to, żeby połączyć zamek z pałacem Paço da Alcáçova. Prawdziwa brama jest o wiele lepiej ufortyfikowana i znajduje się we wschodniej części kompleksu, naprzeciwko maurskiej Alcáçovy.

System obronny zamku został skonstruowany w taki sposób, aby spowolnić lub złapać atakujących w pułapkę, ze ślepymi uliczkami i krętymi trasami prowadzącymi do głównych bram. Najlepiej widać to w układzie wschodniego wejścia do zamku, w którym główny korytarz prowadzi w prawo do zamkniętego dziedzińca, a w lewo do drugiej bramy wejściowej, dookoła wewnętrznego muru.